تاخیر روشنایی روز ایرانی زن
خواستم تو روز جهانی زن این مطلبو بذارم ولی خب به دلایلی نشد و حالا کمی با تاخیر الان این کارو می کنم. این مطلبو برای جنس های مونث می ذارم ولی حقیقتا روی صحبتم با جنس های مذکره. موضوع این مطلبو بیشتر حول این مفهوم قرار می دم که نوع نگرش ما مرد ها (=به طور کلی جنس مذکر) نسبت به زن ها (=به طور کلی جنس مونث) تو روابط بینمون خیلی تاثیر گذاره. و اگه میخوایم که این روابط بهتر از اینی که هستن (که در حال حاضر به نظر بنده اصلا خوب نیستن) بشه باید تغییرات اساسی رو ایجاد کنیم.
فرانک زاپا، موزیسین و هنرمند فعال آمریکایی، میگه:«بیشتر از هر چیزی آهنگ عاشقانه وجود داره. اگه آهنگ ها بتونن ما رو وادار به انجام کاری بکنن اون موقع ما همه عاشق همدیگه میشیم». منظورش چیه؟! خود زاپا آهنگ های عاشقانه ی خیلی کمی هم داره. و منظورش اینه که اکثر و تقریبا تمامی مشکلات عاشقانه، از شکست های عشقی بگیر تا خیانت و مشکلات زناشویی، همه ریشه ی عقیدتی و اجتماعی و روانی و اخلاقی دارن و اگه ما این مشکلاتو بتونیم حل کنیم اون موقع همه عاشق همدیگه میشیم. و حالا نگاه کنین به موسیقی های ایرانی!!!
بحث، بحث موسیقی نیست. بحث، فقط بحث عشق هم نیست. بحث، بحث نگاه ما به موجودیتی مثل زنه. بیشتر دارم به مردا و پسرا میگم. بیاین بی رودربایستی و صادقانه، با خودمون خلوت کنیم و ببینیم که اکثر ما وقتی تو جمع های پسرونه هستیم دخترا رو با چه لفظ هایی صدا می زنیم. وقتی یه دختر زیبا (از لحاظ ظاهری) می بینیم اکثرا نمی گیم چه چیزیه، چه گوشتیه و یا لفظ هایی که نزدیکه به آلت تناسلی؟!!! حقیقتا دید ما نسبت به دختر چطوریه؟ آیا به دختر یا زن مثل یه انسان نگاه کردیم؟! ... الان احتمالا میخواین جواب بدین که بابا اینا شوخیه ولی بهتون بگم که «شوخی شوخی داره جدی میشه». خیلی از پسرا رو میشناسم که نمی تونن اینو قبول کنن که با دختری دوست باشن و فقط یه دوست اجتماعی. یعنی طرف یا باید دوست دخترش باشه یا هیچی. ته تهش تو شبکه های اجتماعی مجازی باهاش ارتباط اجتماعی میتونه برقرار کنه. ولی نمیتونه به خودش اجازه بده که قرار بذاره با هم برن بیرون. نمیتونه به یه دختر مثل دوستی نگاه بکنه که هم جنسشه. بی شوخی!، داریم به کجا میریم؟!!! اگه فکر میکنین که اینا چیزای بی اهمیتیه نگاه کنین به آمار طلاق ها، نگاه کنین به دوستی های دور و برتون، نگاه کنین به اثر های احساسی ای که روی دوست ها و یا حتی خودتون میذاره و حتی منجر میشه که زن ها تصمیم های خاصی بگیرن. چون حق دارن. امنیت میخوان.
اصلا سعی کردیم که این ونوسی ها رو بشناسیم؟! سعی کردیم که با منطقشون آشنا بشیم؟! میدونستین که منابع شناخت دخترا و زن ها بیشتر از طریق استقرایی و استنتاج بهترین تبیین و شهوده؟! ... مطمئنم بعد از خوندن این متن میرید تحقیق میکنید که مثلا استقرایی یا «استنتاج بهترین تبیین» یعنی چی. وقتی دیدید اون موقع بهتر متوجه میشید که ونوسی ها چطوری فکر می کنن و چطوری نتیجه گیری. اون موقع شاید یکم به خودمون بیایم. وقتی بیشتر تحقیق کنیم می بینیم که زن ها به شدت نیاز به حمایت شدن دارن و برای ارضای این نیاز، نیاز به امنیت دارن. وقتی بیشتر تحقیق کنیم می بینیم که رفتار های ما با توجه به نوع تفکر زن ها و نیاز هاشون، داره هم دنیای خودمون و هم دنیای اونا رو زشت و زشت تر می کنه.
حقیقتا با گفتن این مطالب نمی خوام نه موعظه کنم و نه به قشر خاصی فحش بدم. راستشو بخواین فقط دارم به این فکر می کنم که همه ی اینا بر میگرده به توقع خودمون از خودمون. نمیخوام دستور اخلاقی بدم. ولی یه چیزی هست. اگه ما انسان ها خودمون رو موجوداتی فراتر از حیوونا می بینیم پس باید فراتر از اونا فکر و عمل کنیم. باید دید و نگرش هامون فراتر از غریزه باشه. غریزه چیز بدی نیستا. نیازه. مثل غذا خوردن. باید برطرف بشه. ولی راستش زندگی واسه خیلی از ما خلاصه شده تو خوراک و تفریح و سکس. اگه خودمون رو فراتر از حیوون میبینم، بازم تاکید می کنم «اگه»، «باید» دیدمون نسبت به زندگی رو وسیع تر کنیم. باید دخترا و زن ها، علیرغم تمام تفاوت های فیزیکی و متافیزیکی و روانی، در درجه ی اول واسمون مثل انسان باشن. مثل هم جنسامون. اگه تو اکیپ هایی هستیم که اونا این طور نیستن هر چه سریع تر سعی کنیم یه تغییراتی بدیم. اگه واسه انسان بودن ارزش خاصی قائل هستیم باید جهانمون رو تمییز کنیم. چه جهان درونی و چه جهان بیرونی رو. خواهشا بهونه نیارید که نمیشه. میشه. انسان هایی هستن که اینطورین. حتی اگه یه انسان هم اینطوری باشه باید بهتون این امید رو بده که «میشه». نگید «اکثرا» اینطورین. با سمت اکثریت رفتن وجدان خودتونو الکی آروم نکنین.
می تونین هر جور دوست دارین به این مطلب نگاه کنین. ولی حقیقتا چیزی که ته ذهن این نویسنده ی حقیره اینه که وقتی می تونیم دنیا رو قشنگ بسازیم چرا نسازیم؟! چرا از خلق این زیبایی دریغ می کنیم؟!: دنیایی که به همدیگه، حد اقل از نظر ذهنی، امنیت هدیه می دیم. امیدوارم تو عوض کردن دیدگاهمون تاخیر نکنیم. باور کنین عقب افتادگی و جهان سومی بودن ما ایرانی ها فقط به میزان استفاده ی ما از امکانات علمی و تکنولوژیک روز نیست. نگاه کنیم به چنین دیدگاه هایی تو اروپا. افتخار کردن به تاریخ آریایی و هخامنشی و یا گرفتن آخرین مدل گوشی اپل ما انسان ها رو جلو نمیندازه. اگه خواهان پیشرفتیم باید زود بجنبیم. از درون هم باید بجنبیم. تا حالا که خیلی تاخیر داشتیم. امیدوارم مثل تاخیر من تو گذاشتن این متن تو بهتر کردن دیدگاه هامون تاخیر نداشته باشیم تا شاید حداقل بتونیم روشنایی امیدبخشی رو به روز زن هدیه بدیم.
